ഇനി പറയുന്നത് എന്റെ കുട്ടിക്കാലത്ത് പറഞ്ഞു കേട്ടിരുന്ന ഒരു കഥയാണ്.
ഒരിക്കല് ഒരു തവളക്കൂട്ടം മഴ പെയ്യുന്ന നാട് തേടി യാത്ര ചെയ്യുകയായിരുന്നു.പെട്ടെന്ന് കൂട്ടത്തില് രണ്ടു തവളകള് അബദ്ധത്തില് ഒരു പൊട്ടക്കിണരിലേക്ക് വീണു.
കൂടെയുണ്ടായിരുന്ന തവളകള് കിണറിനു ചുറ്റും കൂടി. "ഹോ... നല്ല ആഴമുണ്ട്, രക്ഷപ്പെടാനാവുമെന്നു തോന്നുന്നില്ല"
അവര് പരസ്പരം പറഞ്ഞു. കഷ്ടം... "ഇവരുടെ ജീവിതം അവസാനിച്ചത് തന്നെ". മറ്റൊരു തവള പറഞ്ഞു
"ഒരു തവളയ്ക്ക് ശരാശരി രണ്ട് അടി ഉയരത്തിലല്ലേ ചാടാനാവൂ...ഇതിപ്പോ എട്ടു അടി ഉയരം ഉണ്ട്....ഇനി മഴ പെയ്തു വെള്ളം നിറഞ്ഞാലേ പുറത്തു കടക്ക്കനവൂ...." കൂട്ടത്തില് പ്രായം ചെന്ന തവള ആകുലപെട്ടു.
" ഹോ...ഇനി ഒരു ആറു മാസമെങ്കിലും കഴിയും മഴ പെയ്യാന്.." വലിയ ജ്ഞാനി എന്ന മട്ടില് മറ്റൊരാള്
പക്ഷെ കിണറ്റില് വീണ തവളകള് രക്ഷപെടാനുള്ള വെമ്പലില് ഉയരത്തില് ചാടി കൊണ്ടേയിരുന്നു. അത് കണ്ടു നിന്ന തവളകള് അവരോടു പറഞ്ഞു. "ഹും... നിങ്ങള് ചാടിയത് കൊണ്ടൊന്നും കാര്യമില്ല. ഒരിക്കലും നിങ്ങള്ക്ക് രക്ഷപ്പെടാനാവില്ല. അത് കൊണ്ട് അവിടെ കിടന്നു മരിക്കാന് നോക്ക്!"
അത് കേട്ടപ്പോള് ഒരു തവളയ്ക്ക് തോന്നി അവര് പറയുന്നതില് കാര്യമുണ്ടെന്നു . അവന് ചാട്ടം നിര്ത്തി. കുറച്ചു കണ്ഴിഞ്ഞപ്പോഴേക്കും അവന് മരിച്ചു!. എന്നിട്ടും അടുത്ത തവള ചാട്ടം നിര്ത്തിയില്ല. കൂടി നിന്ന തവളകള് അവനെ വഴക്ക് പറയാന് വരെ തുടങ്ങി. എന്നിട്ടും അവന് ചാട്ടം നിര്ത്തുന്ന മട്ടില്ല
ഒടുവില് രണ്ട് അടി ഉയരത്തില് ചാടിയപ്പോള് അവനു ഒരു കൊച്ചു വള്ളിയില് പിടുത്തം കിട്ടി . അതില് പിടിച്ചു അവന് കുറെ മുകളിലെക്കെത്തി. ഇനി ഒരു മൂന്നടി കൂടി ചാടനയാല് രക്ഷപ്പെടാം. തവള സകല ആത്മവിശ്വാസവും സംഭരിച്ചു ഒരു ചാട്ടം.....
ഹാവൂ... രക്ഷപ്പെട്ടു ....!
മറ്റു തവളകള്ക്ക് അത് വിശ്വസിക്കാനേ ആയില്ല. അവര് അവനോടു ചോദിച്ചു. ''ഞങ്ങള് നിന്നോട് നീ ചാടേണ്ട, ചാടിയത് കൊണ്ട് നീ രക്ഷപ്പെടാന് പോവുന്നില്ല എന്ന് പറഞ്ഞിട്ടും നീ എന്താ ചാട്ടം മതിയാക്കാതിരുന്നത്''?
"എന്താ പറഞ്ഞത് ...നിങ്ങള് എന്നോട് ചാടേണ്ട എന്നാണോ പറഞ്ഞത് ?.." അവന് വലതു ചെവി അല്പം ചെരിച്ചു പിടിച്ചു
ചോദിച്ചു. ഹോ... നിങ്ങള് എല്ലാരും കൂടെ ബഹളം വെക്കുന്നത് കണ്ടപ്പോ ഞാന് കരുതി എന്നെ ചാടാന് പ്രോല്സാഹിപ്പുക്കകയാനെന്നു! എന്റെ ഈ ഇടതു ചെവിക്ക് അല്പം കേള്വി കുറവാ...!!
അകബലം: പ്രോത്സാഹനം ആണ് മനുഷ്യ നേട്ടങ്ങളുടെ ചാലകശക്തി. അത് നമ്മുടെ കഴിവുകളെ അത്ഭുതകരമായി പരിവര്ത്തിപ്പിക്കും. മറ്റുള്ളവരെ പ്രോത്സാഹിപ്പിക്കാനും അഭിനന്ദിക്കാനും കഴിയാത്തവര്ക്ക് സ്വന്തം കഴിവുകള് പോലും തിരിച്ചറിയാനാവില്ല. സുഹൃത്തിന്റെ നന്മകള് അയാളുടെ നന്മകള് അയാളുടെ മുഖത്ത് നോക്കി പറയാനായാല്, അത് അയാളെ ജീവിതത്തില് സഹായിക്കുന്നതോടൊപ്പം, നമ്മുടെ മനസ്സിനെ ദുര് മേധസ്സുകളില് നിന്ന് മുകതമാക്കുക കൂടിയാണ്.
ഓരോ ദിവസവും ഒരാളെയെങ്കിലും നാം അഭിനന്ദിച്ചു എന്ന് ഉറപ്പു വരുത്തുന്ന ശീലം നമുക്ക് ഉണ്ടായാല് എത്ര സുന്ദരമായിരിക്കും നമ്മുടെ ബന്ധങ്ങള്....!